Operaties
Blijf op de hoogte en volg Sifra
21 Maart 2016 | Madagascar, Toamasina
Hallo iedereen!
Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven, en de tijd gaat hier erg snel.
Ik heb ook veel gewerkt afgelopen tijd, ik maak hier van alles mee. Het is lastig om echt alles op te schrijven wat je beleeft. En ook het gevoel; waar moet je beginnen? Maar ik zal een aantal dingen uitlichten.
Allereerst het gaat goed met me, soms maak ik wel eens lange dagen op mijn werk bijv. als ik bereikbaar moet zijn.
Uiteindelijk ben ik hier natuurlijk ook om te werken voor mijn arme Malagasische medemens en dat maakt een hoop goed :-)
Elke dag loop ik om op het lab te komen langs de wards (verpleegafdelingen), dus ik zie gelijk waar ik het voor doe. Vaak spelen er ook kinderen in de gang van de wards. Kinderen van patienten of patientjes zelf. Deze kinderen brengen dan wat leven in de brouwerij en het is leuk om ze al spelende te passeren. Je krijgt hierdoor ook gelijk een soort van onthaasting cursus, want de gang snel doorlopen zit er vaak niet in... ;-)
Deze week zag ik ook iets opvallends. Met de de patienten komen vaak ook verzorgers mee (ouders, moeders, of kindjes van patienten). Omdat er niet genoeg bedden zijn voor gasten worden sommige ziekenhuisbedden opgehoogd dmv klossen, en dan word er een matras onder geschoven. En zo creeer je in een handomdraai een nieuwe slaapplek ;-)
Er worden hier verschillende soorten operaties uitgevoerd. Er worden kleine of grote kaak of gezichtstumoren verwijderd, hazenlippen worden hier ook gesloten. Orthopedische chirurgie is hier ook veel gedaan. Ook plastiche chirurgie, voor zover ik heb begrepen zijn dat meestal mensen met grote brandwonden. Soms is bijvoorbeeld een arm door de brand aan het lichaam ‘vastgeplakt’ en dat word dan hier van elkaar gescheiden.
Wat we op het moment nu veel aan chirurgie hebben zijn de gezichtstumoren. En ook fistel operaties bij vrouwen die een hele zware bevalling hebben gehad. Door hun zware bevalling is de blaas beschadigd geraakt en deze vrouwen lekken dus urine. Als gevolg daarvan worden ze soms verstoten, met de nek aangekeken of genegeerd. Want lekkende urine ruikt niet zo fris.
Ik begreep van iemand dat een van de artsen hier voor deze specialisitie heeft gekozen (fistel chirurgie) in de wetenschap dat hij weinig tot geen salaris zal verdienen. Omdat vrouwen met deze ‘aandoening’ meestal arm zijn. En dus hun operatie niet kunnen betalen. Ik vind het bijzonder om dit te horen, dat er mensen zijn die bewust hun rijkdom opzeggen om goed te doen!
De artsen die dit opereren zijn hier dan een aantal weken om deze operaties uit te voeren, dus we hebben hier bepaalde perioden qua operaties en dat merk je ook wel in de werkzaamheden. We moeten nu bijv. veel bloedgroepen bepalen om het juiste bloed uit te kunnen geven. Afgelopen weken zijn er aardig wat bloedzakken erdoor heengegaan. Het grappige van hier is dat de bemanning de donoren zijn. In een normale situatie in Nederland bestel je bloed bij een bloedbank. Hier is in de verste verte geen bloedbank te bekennen. De donoren hier zijn dus de bemanningsleden. Omdat er elke week weer nieuwe mensen op het schip komen en anderen weer weggaan hebben we constant nieuw bloed in huis . Want als je eenmaal hebt gedoneerd kun je 2 maanden niet geven.
Inmiddels heb ik zelf ook al een paar keer bloed afgetapt. En heb ikzelf afgelopen week ook bloed afgestaan. Dit bloed is ook dezelfde dag nog in een patient gegaan! Ik heb zelf trouwens mijn eigen bloed nog weggebracht naar de OK. Hoe leuk is dat. :-)
Ik wil ook nog iets vertellen over de nationaliteiten hier. De Amerikanen zijn hier denk ik wel de grootste groep. Maar er zijn ook aardig wat Nederlanders. Een paar weken geleden waren er in totaal 40 Nederlanders. Ik weet niet hoe het nu staat, maar toch,dat is best nog wel een aantal. Verder zijn hier Australiers, Duitsers, Engelsen, Switzerlanders, Scandinavische mensen en Nieuw Zeelanders. En dit is nog lang niet alles, maar wel het grootste gedeelte.
Elke zondagavond hebben we Dutchie avond. Een stel zet hun cabindeuren open voor alle Nederlanders op het schip. We drinken koffie/thee en kletsen wat. Niet iedereen is er altijd, anders zal het wel erg vol worden waarschijnlijk. Vooral de shorttermers komen langs. Mensen die jaren op het schip zijn (longtermers) hebben misschien minder de behoefte aan contact met mensen die over een paar maanden weer weg zijn. Dat valt me wel op. En dat snap ik ook wel. Als je hier lang bent en om dan energie te steken in mensen die na een paar weken of maanden weer weg gaan is natuurlijk niet heel leuk.
Deze aankomende week is het Holy week, er word hier op het schip uitgebreid pasen gevierd met allemaal speciale en bijzondere diensten etc. Zo zijn er natuurlijk de diensten op Goede vrijdag en paaszondag en natuurlijk een zeer uitgebreide paasbrunch op zondag. En Donderdagavond worden er wat zalen 'verbouwd' en word de tuin van Getshemane oa nagebouwd, en kun je op het dek je voeten laten wassen. Bijzonder! De Amerikanen weten wel hoe ze dingen groots moeten aanpakken ;-)
En ergens ben ik deze week ook nog jarig... ik wilde dat vieren met een taart, maar onze kookruimte is gesloten voor een paar dagen, wegens nalatigheid van het schoonmaken van anderen... :-(
Dus dan worden het maar stroopwafels denk ik...
Ik laat het hier eerst weer bij, tot de volgende blog!
Groetjes Sifra
Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven, en de tijd gaat hier erg snel.
Ik heb ook veel gewerkt afgelopen tijd, ik maak hier van alles mee. Het is lastig om echt alles op te schrijven wat je beleeft. En ook het gevoel; waar moet je beginnen? Maar ik zal een aantal dingen uitlichten.
Allereerst het gaat goed met me, soms maak ik wel eens lange dagen op mijn werk bijv. als ik bereikbaar moet zijn.
Uiteindelijk ben ik hier natuurlijk ook om te werken voor mijn arme Malagasische medemens en dat maakt een hoop goed :-)
Elke dag loop ik om op het lab te komen langs de wards (verpleegafdelingen), dus ik zie gelijk waar ik het voor doe. Vaak spelen er ook kinderen in de gang van de wards. Kinderen van patienten of patientjes zelf. Deze kinderen brengen dan wat leven in de brouwerij en het is leuk om ze al spelende te passeren. Je krijgt hierdoor ook gelijk een soort van onthaasting cursus, want de gang snel doorlopen zit er vaak niet in... ;-)
Deze week zag ik ook iets opvallends. Met de de patienten komen vaak ook verzorgers mee (ouders, moeders, of kindjes van patienten). Omdat er niet genoeg bedden zijn voor gasten worden sommige ziekenhuisbedden opgehoogd dmv klossen, en dan word er een matras onder geschoven. En zo creeer je in een handomdraai een nieuwe slaapplek ;-)
Er worden hier verschillende soorten operaties uitgevoerd. Er worden kleine of grote kaak of gezichtstumoren verwijderd, hazenlippen worden hier ook gesloten. Orthopedische chirurgie is hier ook veel gedaan. Ook plastiche chirurgie, voor zover ik heb begrepen zijn dat meestal mensen met grote brandwonden. Soms is bijvoorbeeld een arm door de brand aan het lichaam ‘vastgeplakt’ en dat word dan hier van elkaar gescheiden.
Wat we op het moment nu veel aan chirurgie hebben zijn de gezichtstumoren. En ook fistel operaties bij vrouwen die een hele zware bevalling hebben gehad. Door hun zware bevalling is de blaas beschadigd geraakt en deze vrouwen lekken dus urine. Als gevolg daarvan worden ze soms verstoten, met de nek aangekeken of genegeerd. Want lekkende urine ruikt niet zo fris.
Ik begreep van iemand dat een van de artsen hier voor deze specialisitie heeft gekozen (fistel chirurgie) in de wetenschap dat hij weinig tot geen salaris zal verdienen. Omdat vrouwen met deze ‘aandoening’ meestal arm zijn. En dus hun operatie niet kunnen betalen. Ik vind het bijzonder om dit te horen, dat er mensen zijn die bewust hun rijkdom opzeggen om goed te doen!
De artsen die dit opereren zijn hier dan een aantal weken om deze operaties uit te voeren, dus we hebben hier bepaalde perioden qua operaties en dat merk je ook wel in de werkzaamheden. We moeten nu bijv. veel bloedgroepen bepalen om het juiste bloed uit te kunnen geven. Afgelopen weken zijn er aardig wat bloedzakken erdoor heengegaan. Het grappige van hier is dat de bemanning de donoren zijn. In een normale situatie in Nederland bestel je bloed bij een bloedbank. Hier is in de verste verte geen bloedbank te bekennen. De donoren hier zijn dus de bemanningsleden. Omdat er elke week weer nieuwe mensen op het schip komen en anderen weer weggaan hebben we constant nieuw bloed in huis . Want als je eenmaal hebt gedoneerd kun je 2 maanden niet geven.
Inmiddels heb ik zelf ook al een paar keer bloed afgetapt. En heb ikzelf afgelopen week ook bloed afgestaan. Dit bloed is ook dezelfde dag nog in een patient gegaan! Ik heb zelf trouwens mijn eigen bloed nog weggebracht naar de OK. Hoe leuk is dat. :-)
Ik wil ook nog iets vertellen over de nationaliteiten hier. De Amerikanen zijn hier denk ik wel de grootste groep. Maar er zijn ook aardig wat Nederlanders. Een paar weken geleden waren er in totaal 40 Nederlanders. Ik weet niet hoe het nu staat, maar toch,dat is best nog wel een aantal. Verder zijn hier Australiers, Duitsers, Engelsen, Switzerlanders, Scandinavische mensen en Nieuw Zeelanders. En dit is nog lang niet alles, maar wel het grootste gedeelte.
Elke zondagavond hebben we Dutchie avond. Een stel zet hun cabindeuren open voor alle Nederlanders op het schip. We drinken koffie/thee en kletsen wat. Niet iedereen is er altijd, anders zal het wel erg vol worden waarschijnlijk. Vooral de shorttermers komen langs. Mensen die jaren op het schip zijn (longtermers) hebben misschien minder de behoefte aan contact met mensen die over een paar maanden weer weg zijn. Dat valt me wel op. En dat snap ik ook wel. Als je hier lang bent en om dan energie te steken in mensen die na een paar weken of maanden weer weg gaan is natuurlijk niet heel leuk.
Deze aankomende week is het Holy week, er word hier op het schip uitgebreid pasen gevierd met allemaal speciale en bijzondere diensten etc. Zo zijn er natuurlijk de diensten op Goede vrijdag en paaszondag en natuurlijk een zeer uitgebreide paasbrunch op zondag. En Donderdagavond worden er wat zalen 'verbouwd' en word de tuin van Getshemane oa nagebouwd, en kun je op het dek je voeten laten wassen. Bijzonder! De Amerikanen weten wel hoe ze dingen groots moeten aanpakken ;-)
En ergens ben ik deze week ook nog jarig... ik wilde dat vieren met een taart, maar onze kookruimte is gesloten voor een paar dagen, wegens nalatigheid van het schoonmaken van anderen... :-(
Dus dan worden het maar stroopwafels denk ik...
Ik laat het hier eerst weer bij, tot de volgende blog!
Groetjes Sifra
-
21 Maart 2016 - 20:04
Trienke:
Wat een mooi verhaal weer Sifra! Echt goed bezig daar... Heb je wel eens heimwee of heb je daar geen tijd voor? Wel heel jammer dat je nu geen taart kan maken... Maar het zal evengoed vast een mooi feestje worden woensdag. Liefs -
21 Maart 2016 - 22:20
Marianne:
Hallo Sifra,
Leuk om je berichten te lezen, ik lees ze ook van Annerieke Roelofs ze is een verpleegkundige uit Rijssen.
Zo beleef ik het ook een beetje mee in jullie bijzondere wereld daar.
Alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ik wens je Gods zegen op je mooie en bijzondere werk.
lieve groet
Marianne -
23 Maart 2016 - 00:24
Albert:
Hey Sifra,
Ook nog even via deze weg, gefeliciteerd met je verjaardag!!! Mooi verhaal, best bijzonder om mee te maken denk ik. Succes nog even daar.
Groetjes,
Albert. -
23 Maart 2016 - 11:26
Esther :
Hey Sifra,
Bijzonder hoor wat je daar allemaal mee maakt!!!
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!! Hopelijk zijn de stroopwafels erg lekker ;-)
Liefs,
Joseph & Esther en Bram & Benjamin -
23 Maart 2016 - 14:44
Petra:
Hoi Sifra,
Je hebt weer een erg leuke blog geschreven, oftewel ik heb hem met veel plezier gelezen. Geniet nog maar even van deze bijzondere wereld.
Ook via deze weg nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! We doen het later nog wel eens dunnetjes over. Hoop dat je vandaag een bijzondere en onvergetelijke verjaardag mag beleven!
Liefs, m
-
23 Maart 2016 - 19:30
Wybren En Alie:
Hallo Sifra, van harte gefeliciteerd met je 35ste verjaardag, die zal vast bijzonder zijn ook al is het dan zonder taart. Wat weer een prachtig verhaal van jou. Wat ontmoet je veel verschillende mensen en dat mooie werk wat er wordt gedaan, super!!!!. Nog een paar weken genieten en werken. Groetjes en liefs van ons. -
24 Maart 2016 - 12:07
Yolanda:
Leuk om je verhaal te lezen. Volgens mij een reis om nooit te vergeten. Ben benieuwd naar al je andere verhalen en foto's. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
